Hanig gedraag

Dao woor e joonk hänke, mét hieël hanig gedraag,

dae bedeendje de pölle, allemaol edere daag!

Ouch de aojer hinne moste renne vör eur laeve

want di-j moste ein vör ein zien haneplicht belaeve.

Op e gegaeve momênt woeërd `t toch ongezoond

en blieëve zelfs de perikke vanne schrik inne groond.

E paar reisdoeëve di-j inne ren oet kwoome röste,

schrokke zich kepot, wi-j ze d`r ouch van moste löste!

Ouch `n petries, `n krei-j en dri-j fazânte ginge d`r aan

en wore `t slachtoffer van dae oeëver ieëverige haan.

Mer toen hae nao zien oma lônkdje, al `n aoj hin,

mét `n doeërgezakdje vot en `n flînke döbbelkin,

toen lieët de boor en nog e paar hieël slum hieëre

det gruuëts hänke, op `ne dônkere middig castrieëre.

Daovan krieëg hae `n beejwêrreking di-j d`r neet um loeëg

want zien stum ging mét krei-je, twieë octave umhoeëg!

De pölle reepe: “Aan hem hebbe vae niks mieër aan

want vör os és hae noow, nog mer `ne halleve haan!”

De boor krieëg compassie, hae woor toch `ne slumme vênt

en dacht ich gaef dae haan vuuërname dan ésse contênt.

Hae hieët hem de name Sebaldus, Oda en Pieëtrus gegaeve

en gruuëts ging hae wieter as S.O.P. HAAN doeër `t laeve!!!